พระรูปเหมือนปั๊ม หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ (รุ่นแรก) ปี2541 ฉลองอายุครบ ๘๖ ปี วัดอรัญบรรพต อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย

พระรูปเหมือนปั๊ม หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ (รุ่นแรก) ปี2541 ฉลองอายุครบ ๘๖ ปี วัดอรัญบรรพต อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย
ตอกโค๊ต..ตอกหมายเลขชัดเจน

ออกแบบจัดสร้างได้อย่างสวยงามากๆ องค์จริงยิ่งสวยครับ จำนวนจัดสร้างชัดเจน ตอกโค๊ตและหมายเลขกำกับทุกองค์
ถือเป็นเลขมงคลสูงของคนไทย ใครมีไว้บูชาเป็นมงคลสูงยิ่ง มีแต่ความเจริญก้าวหน้า ขอบอก ครับผม พุทธคุณเด่นดีทุกทางครบสูตร มีประสพการณ์ดี ผู้ได้ครอบครอง มีแต่ความอยู่เย็น เป็นสุข มีโชคดีเสมอ ดึมากครับ ถือเป็นวัตถุมงคลของหลวงปู่ที่น่าเก็บอีกรุ่น ขอบอก ครับผม

หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ ท่านเป็นศิษย์ ของหลวงปู่มั่น ภูริทตฺโต และท่านเคยปฎิบัติธรรมร่วมกับ พระเกจิอาจารย์ดังศิษย์สายหลวงปู่มั่นหลายองค์ หลวงปู่ท่านเป็นที่ยอมรับในพระกรรมฐานสายหลวงปู่มั่น ท่านเป็นพระผู้มีบารมีสูงมาก จิตใจท่านเยือกเย็น มีแต่ความเมตตา เคร่งครัดในธรรมวินัยเป็นอย่างยิ่ง เป็นแบบอย่างที่ดี
ท่านถือเป็นอริยะสงฆ์ที่กราบไหว้ได้อย่างสนิทใจ หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ ท่านได้มรณภาพนิพพานไปแล้วแต่ ปี 2548 และ อัฐิธาตุของท่านได้แปรสภาพเป็นพระธาตุในเวลาต่อมา ด้านวัตถุมงคลของท่านที่ออก ก็ถือว่าดีจริง เข้มขลัง มีประสพการณ์ดี และได้รับความนิยมเกือบทุกรุ่นจากอดีต จนถึงปัจจุบัน

สำหรับอัตชีวประวัติพระสุธรรมคณาจารย์ หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ เดิมชื่อ เหรียญ ใจขาน เกิดเมื่อวันที่ 8 ม.ค.2455 ที่บ้านหม้อ ต.บ้านหม้อ อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย เป็นบุตรนายผา นางพิมพา ใจขาน มีพี่น้อง รวม 7 คน คน เมื่อหลวงปู่มีอายุได้ 10 ขวบ มารดาท่านก็ได้เสียชีวิตลง พออายุท่านได้ 20 ปี ก็มีความปรารถนาจะออกบวช

โดยพิจารณาเห็นว่าชีวิตนี้เกิดมาแล้ว ทำงานไม่รู้จักจบจักสิ้น ตายแล้วก็ไม่ได้อะไรติดตัวไป โลกนี้มีทั้งสุขและทุกข์ แต่ความสุขที่ว่านี้เป็นความสุขชั่วคราวที่ไม่ยั่งยืน มันเป็นเพียงเหยื่อล่อ ให้คนเราติดอยู่ในทุกข์เท่านั้น คนเราเกิดมาแล้วที่สุดก็ต้องตายด้วยกันทุกคน ร่างกายนี้เมื่อจิตละไปแล้ว ก็ต้องแตกสลายออกจากกัน ไม่มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอันจึงขออนุญาตบิดาและมารดาเพื่อขอลาบวช โดยได้บวช ณ อุโบสถวัดบ้านหงษ์ทอง มีท่านพระครูวาปีดิฐวัตร เป็นพระอุปัชฌาย์ มีพระอาจารย์พรหม เป็นพระกรรมวาจาจารย์

เมื่อปี 2476 หลวงปู่ได้พบกับท่านอาจารย์บุญมา ฐิตเปโต และได้พาท่านไปบวชเป็นธรรมยุติที่วัดโพธิสมภรณ์ อุดรธานี ในพรรษาแรก ท่านได้ไปจำพรรษาอยู่ที่วัดป่าสาระวารี จ.อุดรธานี เมื่อออกพรรษาแล้วท่านจึงได้ธุดงค์ขึ้นไปพักวิเวก ที่ถ้ำผาปู่ และถ้ำผาบิ้ง จังหวัดเลย ปี 2477 จึงได้กลับลงมาจำพรรษาที่วัดอรัญวาสี จ.หนองคาย

ในพรรษานี้ ท่านเล่าว่าท่านได้ตั้งใจบำเพ็ญเพียรอย่างหนัก ซึ่งท่านมีความตั้งใจดังนี้ คือ 1.จะไม่นอนกลางวัน 2.เมื่อค่ำลงจะทำความเพียร จนถึง 4 ทุ่มจึงจำวัด พอถึงตี 2 จึงลุกขึ้นทำความเพียรต่อ จนถึงสว่าง พอออกพรรษา ต่อมาหลวงปู่พร้อมเพื่อนภิกษุรูปหนึ่ง เดินทางตามมาท่านพระอาจารย์มั่น ที่ จ.เชียงราย และได้พบกับพระอาจารย์มั่น ครั้นเมื่อเดินทางไปถึง จ.เชียงใหม่ ไปที่วัดเจดีย์หลวง ได้พบกับหลวงตาเกต ซึ่งได้พาท่านไปพบพระอาจารย์มั่น ที่ป่าละเมาะใกล้ๆโรงเรียนแม่โจ้ จ.เชียงใหม่

ในพรรษาที่ 6 หลวงปู่เหรียญ ได้รับการแต่งตั้งจากท่านพระอาจารย์มั่นให้จำพรรษาที่ อ.พร้าว จ.เชียงใหม่ พร้อมกับพระอาจารย์เนียม และพระอาจารย์อ่อนศรี ครั้นออกพรรษาแล้วจึงได้ออกธุดงค์ ไปบนเขาดอยพระเจ้า พร้อมกับท่านพระอาจารย์มั่น และพระรูปอื่น รวม 6 รูป หลวงปู่ได้เลื่อมใสพระอาจารย์มั่นมาก จึงตัดสินใจธุดงค์อยู่ทางภาคเหนือต่อ จำพรรษาที่เชียงใหม่รวมทั้งสิ้น 10 ปี และ อ.เถิน จ.ลำปาง อีก 3 ปี

ในครั้งนั้นมีพระอาจารย์ที่ร่วมธุดงค์ด้วยทางภาคเหนือ ได้แก่ ท่านพระอาจารย์มั่น ท่านพระอาจารย์กู่ หลวงปู่สิม หลวงปู่ชอบ และหลวงปู่ขาว เป็นต้น จากนั้นหลวงปู่ได้ธุดงค์ไปอีกหลายแห่งทั้งภาคเหนือ-ใต้ รวมทั้งประเทศพม่า ลาว

หลวงปู่เหรียญ ได้อาพาธด้วยโรคไต และต่อมลูกหมากโต เส้นเลือดในสมองและหัวใจตีบ ความดันโลหิตและโรคชรา ต้องเข้ารักษาอาการที่ รพ.เอกอุดร จ.อุดรธานี และโรงพยาบาลวิชัยยุทธอย่างต่อเนื่องมานานถึง 2 ปี ก่อนเข้าเป็นคนไข้ในพระราชินูปถัมภ์ และย้ายไปรักษาที่ รพ.จุฬาลงกรณ์ ตั้งแต่วันที่ 4 เม.ย.48 จนกระทั่งเวลา 11.50 น.วันที่ 5 มิ.ย.48 หลวงปู่แหวนได้ละสังขารด้วยอาการที่สงบ รวมสิริอายุ ได้ 93 ปี 73 พรรษา