ประคำกรามช้าง ยุคต้น หลวงพ่ออุตตมะ วัดวังก์วิเวการาม จ.กาญจนบุรี พร้อมบัตรรับประกันจากสมาคมพระเครื่องพระบูชาไทย

หลวงพ่ออุตตมะ
วัดวังก์วิเวการาม
เมื่อวันพุธที่ 18 ตุลาคม 2549 เวลา 07.22 น. เป็นวันแห่งการสูญเสียพระเกจิ อาจารย์แห่งภูมิภาคตะวันตกที่พุทธศาสนิกชนรู้จักในนามของหลวงพ่ออุตตมะ วัดวังก์วิเวการาม อำเภอสังขละบุรี จังหวัดกาญจนบุรี พระอริยสงฆ์ที่คนไทย มอญ กะเหรี่ยง พม่า เคารพนับถือในปฏิปทา วัตรปฏิบัติ คำสอนที่เปี่ยมล้นด้วยแนวคิดอันเป็นคุณ ประโยชน์ในการสร้างสรรค์สังคม การดำรงชีวิตอย่างสันติสุข
เอกลักษณ์สำคัญอีกประการหนึ่งของท่าน ก็คือสร้อยประคำที่มีความศักดิ์สิทธิ์ด้วยฤทธิ์อำนาจมหาอาคมที่ท่านอธิษฐานจิต ปลุกเสกไว้ หลายทศวรรษที่ประคำ ศักดิ์สิทธิ์ของหลวงพ่ออุตตมะได้รับความเชื่อถือจากศิษยานุศิษย์ ด้วยประสบการณ์หลากหลายมากมายที่สุด แม้ว่าหลวงพ่อจะบอกว่าท่านเน้นหนักเรื่องเป็นเมตตามหานิยมและโชคลาภ ประคำ กายสิทธิ์ดังกล่าวสร้างจากตำรับไสยเวทวิทยาคมของรามัญโบราณอย่างแท้จริง

หลวงพ่ออุตตมะได้รับการนิมนต์ให้ไป นั่งปรกปลุกเกวัตถุมงคลอยู่เสมอทั้งพิธีหลวงและตามวัดวาอารามทั่วประเทศ ท่านเคยสร้างอภินิหารอธิษฐานจิตปลุก เสกวัตถุมงคลจนเกิดเปลวไฟลุกขึ้นจากกล่องที่บรรจุวัตถุมงคล เหตุการณ์ในลักษณะ ดังกล่าวมักจะเกิดขึ้นอยู่เสมอในระหว่างพิธีปลุกเสกวัตถุมงคล
นามเดิม ว่า “เอหม่อง” เป็นชาวมอญเกิดในพม่า ท่านเกิด เมื่อพ. ศ. 2453 ที่บ้านโมกกะเนียง ต.เกลาสะ อ.เย จ.มะละแห ม่ง อายุ 9 ขวบบิดามารดาได้นำไปเป็นศิษย์วัดโมกกะเนียง ศึกษาธรรมะหัดอ่านเขียน เรียนหนังสือภาษามอญและพม่า อายุ 18 ปีบรรพชาเป็นสามเณรที่วัดเกลาสะศึกษาเล่า เรียนพระปริยัติธรรมสอบได้นักธรรมชั้นโท หลังจากนั้นจึงลาสิกขาบทมาช่วยบิดามารดาประกอบอาชีพ ต่อมาได้บรรพชาอุปสมบทที่ วัดเกลาสะ พ. ศ.2476 โดยมีพระ เกตุมาลา วัดเกลาสะ เป็นพระ อุปัชฌาย์พระนันทสาโร วัดโมกกะ เนียง เป็นพระกรรมวาจา จารย์ พระวิสารทะ วัดเจ้าคะเลเป็นพระอนุสาวนา จารย์ สอบได้นักธรรมชั้นเอก และ สอบได้เปรียญธรรม 8 ประโยค ขณะ นั้นอยู่ในช่วงภัยสงคราม เกิดความระส่ำระสายไปทั่วประเทศพม่า ท่านจึงย้ายไปจำพรรษาอยู่ที่วัดเจ้าคะ เล ผจญกับภยันตรายรอบทิศ ต่อมา จึงออกธุดงค์ศึกษาไสยเวทย์วิทยาคมตำรับรามัญ คัมภีร์โบราณพม่าและปฏิบัติ กัมมัฏฐานโดยฝากตัวเป็นศิษย์ครูบาอาจารย์หลายสำนักและธุดงค์ไปตามป่าเขาลำเนาไพร หลายแห่งด้วยกัน ได้มีโอกาสพบพระ อริยสงฆ์ชาวไทยระหว่างที่กำลังธุดงค์หลายรูป จึงสนทนาธรรมแลกเปลี่ยน เรียนรู้ประสบการณ์กันอย่างถูกอัธยาศัย หลวงพ่ออุตตมะเข้ามาประเทศไทยครั้งแรกทาง จ.เชียงใหม่ เมื่อปี พ.ศ.2486 โดยเดินธุดงค์มาจำพรรษาอยู่ที่วัดสวนดอก ก่อนจะออกธุดงค์ไปที่ จ.แม่ฮ่องสอน ตาก เชียงราย น่าน กาญจนบุรี ราชบุรี ด้วยความเบื่อหน่ายเหตุการณ์บ้านเมืองในประเทศพม่า ขณะนั้น หลวงพ่ออุตตมะ จึงตัดสินใจมุ่งสู่ประเทศไทยอีกครั้งทางหมู่บ้านอีต่อง ต.ปิล็อก อ.สังข ละ โดยขณะที่หลวงพ่อจำพรรษาอยู่ที่วัด เกาะ มีคนมาแจ้งข่าวว่าที่กิ่งอำเภอสังขละมีชาวมอญจากบ้านเดิมของหลวงพ่ออพยพ เข้าเมืองไทย และต้องการนิมนต์หลวงพ่อไปเยี่ยม
เมื่อหลวง พ่ออุตตมะเดินทางกลับไปยัง อ.ทองผาภูมิ เข้าไป อ.สังขละบุรีพบกับคนมอญทั้งหมด ที่มาจากโมกกะเนียง เจ้าคะเล และมะละแหม่ง บ้านเกิดของท่าน หลวงพ่อจึงพาชาวมอญ เหล่านี้ไปอาศัยอยู่ที่บ้านวังกะล่าง นับเป็นจุดกำเนิดแรกเริ่มของชุมชนชาวมอญใน สังขละบุรี ในปี พ.ศ.2499 หลวงพ่ออุตตมะร่วมกับชาวบ้านที่เป็น ชาวกะเหรี่ยงและชาวมอญได้พร้อมใจกันสร้างศาลาวัด ขึ้น พ.ศ.2505 ได้รับอนุญาต จากกรมการศาสนาให้ชื่อว่า “วัดวังก์วิเวการาม” สมณศักดิ์ของหลวงพ่ออุตตมะ พ.ศ.2512 ได้รับพระราช ทานสมณศักดิ์ เป็นพระครูอุดมสิทธาจารย์ พ.ศ. 2524 ได้รับพระราชทานสมณศักดิ์เป็น พระราชาคณะ ที่พระอุดมสังวรเถร และ พ. ศ.2535 ได้รับพระราชทานเลื่อนสมณศักดิ์ เป็น พระราชอุดมมงคลพหลนราทร
การละสังขารของหลวงพ่ออุตตมะนับเป็นความโศก เศร้าเสียใจของบรรดาศิษย์ทั้งชาวไทย จีน กะเหรี่ยง มอญ พม่า บุญญาบารมีของหลวง พ่อได้ปกป้องคุ้มครองร่างกาย ชีวิต ทรัพย์สินของศิษยานุศิษย์มาตลอด สร้างความสุขสงบร่มเย็นให้สังคมมาหลาย ทศวรรษ หลวงพ่อจากพวกเราไปแล้ว เหลือแต่คุณงามความดีให้บรรดาพุทธศาสนิกชนได้ ระลึกนึกถึงตลอดไป